We zijn geveld door de griep, en flink! Maar goed, Cooper had een afspraak bij de dierenarts en dus heb ik hem al puffend, piepend, snotterend en zwetend naar de praktijk gebracht. Die Cooper... hij is vandaag gecastreerd.
Tegen twaalven heb ik gebeld hoe het met hem ging. Prima. Meneer zat alweer rechtop, was wat in 't rond aan het kijken. We spraken af dat ik hem kwart voor drie zou kunnen halen.
Om kwart voor drie was ik bij de praktijk. Eerst nog even wat besproken rond de tandjes van de man en daarna naar zijn verblijf. Daar zat ie...de praatjesmaker. "Hij zit de hele tijd tegen ons te kletsen", zei de dierenarts. "Maar nu wil hij graag naar huis, heel graag.".
Thuis wilde ik hem in de kittenkamer opsluiten om hem enigszins te beschermen tegen zijn huisgenoten, hij rook immers 'vies' en daar kunnen ze gek op reageren, maar meneer gaf aan dat hij dat heel verdrietig vond. Enfin, deur maar open dan en daar kwam de hele horde... Allemaal even snuffelen. Didi, de kittens, Clarence... Cooper liep op Clarence af en gaf hem kopjes. Die rook eens onder Cooper's staart en vond het wel prima. Ze vonden het allemaal wel prima.
Cooper ging mee naar beneden, maar hij kon duidelijk zijn draai niet vinden. Hier even liggen, daar even liggen...wat om zich heen kijken... Hij moest duidelijk nog wat herstellen van de narcose. Werd hij ook nog even belaagd door Clarence... Hij ligt nu op schoot, half weggedoken in mijn vest. Kan hij lekker doezelen...
Tegen twaalven heb ik gebeld hoe het met hem ging. Prima. Meneer zat alweer rechtop, was wat in 't rond aan het kijken. We spraken af dat ik hem kwart voor drie zou kunnen halen.
Om kwart voor drie was ik bij de praktijk. Eerst nog even wat besproken rond de tandjes van de man en daarna naar zijn verblijf. Daar zat ie...de praatjesmaker. "Hij zit de hele tijd tegen ons te kletsen", zei de dierenarts. "Maar nu wil hij graag naar huis, heel graag.".
Thuis wilde ik hem in de kittenkamer opsluiten om hem enigszins te beschermen tegen zijn huisgenoten, hij rook immers 'vies' en daar kunnen ze gek op reageren, maar meneer gaf aan dat hij dat heel verdrietig vond. Enfin, deur maar open dan en daar kwam de hele horde... Allemaal even snuffelen. Didi, de kittens, Clarence... Cooper liep op Clarence af en gaf hem kopjes. Die rook eens onder Cooper's staart en vond het wel prima. Ze vonden het allemaal wel prima.
Cooper ging mee naar beneden, maar hij kon duidelijk zijn draai niet vinden. Hier even liggen, daar even liggen...wat om zich heen kijken... Hij moest duidelijk nog wat herstellen van de narcose. Werd hij ook nog even belaagd door Clarence... Hij ligt nu op schoot, half weggedoken in mijn vest. Kan hij lekker doezelen...
RSS Feed