Dinky krijgt a.s. woensdag bezoek en mogelijk valt de visite als een blok voor dit mooie, lieve, vrolijke meisje. Manlief baalt, want hij is wég van de mooie Dinky en had haar stiekem misschien wel willen houden ;) Willy heeft ook zijn nieuwe bazinnetje gevonden, hij zal verhuizen naar Angelique in Capelle a.d. IJssel en krijgt er gezelschap van nog een paar vriendjes. Dus als het goed is, zoeken we alleen voor Lulu nog een gouden mandje...
En dan de grote wereld... Eergisteren wilde Dinky ineens uit de kittenren en deed dat gewoon: een sprongetje, balanceren op het randje en via de rieten stoel de grote wereld in. Ze stapte op Teckeltje Jazz af, wandelde rond alsof ze er al jaren liep en verkende vervolgens het hele huis. Even terugzetten leverde een luid miauw op en een nieuwe sprong... Dinky had besloten voortaan in de grote wereld te leven.
De andere kittens maakten geen aanstalten, die lagen lekker in de kittenren te slapen en leefden zich wel uit in de kattenkamer. Maar goed, het werd intussen wel tijd voor de directe confrontatie met Jazz. De kittens uit vorige nesten konden via het hekje voor de deur van de kattenkamer zélf vrijheid kiezen, maar dit nestje bewoont die kamer met gesloten deur. Dit vanwege de kou en een toch veel kouder huis, zo in de winter. De kittenren is een stuk hoger, dus moeten ze een handje worden geholpen als ze de sprong niet wagen... Gisteren hebben we daarom eerst Tippy maar 's buiten de ren gezet. Ook zij liep zonder angst op Jazz af en liet zijn opdringerige gedrag op haar afkomen. Daarna op onderzoek uit, jippie!
Toen dochter Manon er gisteravond was, hebben we de anderen ook de vrijheid gegeven. Geen centje pijn... Na een paar voorzichtige passen gingen ze spelen en uitdagen. Willy ging meteen z'n pappa uitdagen, heel komisch bewoog hij zich als een balletdanser om die grijze wolbaal heen. Clarence leek het ook wel grappig te vinden. Luna ging als een dolle met de kleintjes spelen, af en toe een beetje té dol. Haar moeten we soms een beetje afremmen. Zsa Zsu's staart moest eraan geloven, maar Zsa Zsu vindt alles best... die is zó lief. Het is trouwens heel mooi om te zien hoe die kleintjes meteen in de groep worden opgenomen.
Oké, eenmaal vrijheid blijft vrijheid. Dan is er geen houden meer aan. Toen vanochtend Didi de kattenkamer en haar kids mocht verlaten, huppelden de kleintjes meteen mee naar buiten. Je vindt ze nu overal :) Het betekent voor ons voorzichtig schuiven met de stoelen, rondlopen op sokken of zachte sloffen en uitkijken bij het sluiten van deuren. De rust keert pas weer als ze vanavond voor hun slaapje naar de kattenkamer verhuizen. Tot die tijd is het oppassen geblazen en vooral genieten!