Ze was eigenlijk pas een paar maanden oud toen ik begin 2011 al een heel fraaie a.s. 'echtgenoot' voor haar had gevonden: een langharige Brit... golden ticked van kleur. Deze mooie kater verdween een beetje naar de achtergrond toen we zelf de silvershaded Cooper kochten, maar helaas konden we hem niet inzetten voor de fok. Ik viel weer terug op de eerste keus, maar de eigenaresse was overleden en de kater gecastreerd... Vreselijk voor die familie!
Daarna kwam Baggio en toen moest Tutti weer even wachten tot hij oud genoeg was voor belangstelling in de dames. En toen... toen was jongere zus Luna haar voor!! En dat nestje zat al kort op die van Zsa Zsu, dus nee... weer geen nest voor Tutti.
Enfin, Tutti heeft lang moeten wachten op haar kleintjes.
In februari werd ze gedekt en we hadden berekend dat ze rond 6 april haar kittens kon krijgen. Het werd uiteindelijk 10 april j.l. Ik had al een paar nachten op de bank geslapen, dicht in de buurt van het rennetje met de 'werpkist', maar omdat ze totaal geen aanstalten maakte te gaan bevallen wilde ik de avond van de 9e na het uitlaten van Jazz naar m'n eigen bed. Er werd flink roet in het eten gegooid, want toen Jazz en ik thuiskwamen troffen we een miauwende en kopjesgevende Tutti aan die de boel mobiliseerde om even te vertellen dat de anderen pappa, oma en tantes zouden worden en daarna vrijwillig haar 'werpkist' opzocht. Het werd opblijven, ook al moest ik om half 7 weer taxi gaan rijden...
Kwart over twee 's nachts, of 's morgens zoals je wilt, werd het eerste kitten geboren: een mooi gekruld blue shaded golden ventje. Pas om half vijf in de ochtend kwam nummer twee: een ietwat merkwaardig gekleurd, straight poesje. Of ze nu blue tabby is, blue shaded golden of misschien wel lilac shaded... we weten het nog niet zeker. Om half 6 nam mijn man de wacht van me over, want ik moest met Jazz aan de wandel en daarna aan het werk. Ik had vrij gevraagd maar dit was afgewezen, toch veel minder begripvol en meelevend als bij mijn vorige baas hoor...
In de tijd dat ik aan het rijden was, kwam er niks meer. Toen ik weer thuis was ook niet en ik moest die dag om 12.15 weer rijden. Doodmoe, maar ja... Ik was om half drie weer thuis en vroeg belangstellend aan mijn man of er al meer actie was geweest. Ja dus: een gekruld zwart poesje was erbij gekomen. Tutti lag er ontspannen bij, maar aan haar buik voelde je dat er nog minstens eentje moest komen. Twee hele kleintjes of misschien één grote... maar we waren er nog niet, dat was zeker.
Eind van de middag ging mijn man de nachtdienst in. Hij kreeg een zware dobber, want hij had na zijn vorige dienst nauwelijks een oog dicht gedaan. Hooguit anderhalf uur of zo... En ik zou ook liever mijn oogjes even dicht doen, maar dat gaat nauwelijks. Ik ben wel in bed gedoken, naast de canvas reiskoffer met daarin mamma Tutti en haar drie kleintjes. Zo toch wat gedommeld...tot een uur of zeven, want toen was er weer een beetje actie.
Er kwam een vlies en die schoot weer terug. Dat nogmaals en de derde keer geen vlies meer maar twee grote voeten. Ai... Het kitten kwam in stuitligging, was zo te zien erg groot in verhouding tot de anderen en zat niet meer veilig in het vlies... Ik moest helpen! Op elke wee trek je dan een beetje aan het kitten, iets naar beneden omdat het kitten een bocht moet maken. Het ging stukje voor stukje... Het ventje bewoog, so far...so good, maar toen we hem tot aan de oksels eruit hadden, viel hij slap. Snel handelen dus... Toen hij eruit was uitschudden, stevig opwrijven... er kwam geluid uit en vervolgens het ritueel van uitschudden en opwrijven opnieuw. Toen schreeuwde hij het krachtig uit.... Yes!!!
Mamma en de kleintjes lagen daarna heerlijk te slapen. Alles goed... gelukkig! Bij mij kwam het besef dat het ook anders had kunnen lopen. Stel dat ik er niet bij was geweest...bij het laatste kitten.... Mijn vorige baas had eventueel zélf mijn ritten gereden. Ik vraag nooit vrij... Eigenlijk had ik het moeten weten dat er geen begrip noch medewerking zou zijn, want bij mijn huidige werkgever moet alles van één kant komen...dat heb ik al zo vaak gehoord en nu dus zelf meegemaakt. De volgende keer vraag ik niet vrij maar ik ben wél thuis, dat heb ik al wel voor mezelf besloten. Geen risico's, simpel...
Genoeg gemopper... De kittens groeien goed. Op dag 3 hebben ze er resp. 40, 12 (het straight poesje was de eerste dag iets afgevallen), 30 en 24 gram bij. Het gaat erg goed. Tutti is een heel zorgzame moeder, ziet er gelukkig en gezond uit. De kittens zijn heel tevreden, fel en zien er gezond uit. Zo hoort het... Fantastisch dat Tutti eindelijk kittens heeft!