Om 6.53 zou onze Benelux Intercity vertrekken vanaf Amsterdam Centraal, maar helaas... er ontstond een veiligheidsdefect waardoor de trein niet meer ging rijden. Pas een uur later konden we met een andere trein richting Brussel-Zuid. Dan baal je... Daar sta je met kat in transportkoffer op het koude perron. Gelukkig had ik de warme hoes van onze eigen Varikennel meegenomen.
Haley gedroeg zich in de trein rustig. Hij was wel een beetje onder de indruk, maar hij hield het onder controle. Het deurtje van zijn transportkoffer stond geregeld even open en ook zat hij op schoot. Zelfs een hapje eten ging er nog in. Alleen die kattenbak.... daar had hij even geen zin in.
Met een overstap in Brussel-Zuid gingen we met de Thalys naar Parijs. Onze ticket was omgeboekt naar een latere trein. Geen gegarandeerde zitplaats, maar gelukkig was er ruimte zat in de eerste klas.
Om half een arriveerden we op station Paris-Nord, waar we Olivier ontmoetten. Met hem dronk ik een kop koffie en regelde ik de papieren, waarna hij Haley meenam. Och jee... m'n manneke.... In de trein had ik al afscheid genomen met een dikke knuffel. Het ga je goed, vent....
Ik moest nog wat wachten op station Paris-Nord en dat vond ik niet erg fijn. Ik ben wel 40x aangeschoten voor geld en niet zozeer door mensen die het nodig hebben, want hen geef ik graag wat. De oplossing: vertellen dat je net bent gerold en geen geld hebt. En nu spreek ik geen Frans maar dàt kan ik dus wel in het Frans vertellen, ha ha. Een erfenisje van mijn werk bij NS Internationaal...
Terug had ik heel veel last van mijn rechtervoet. Het werd zo erg dat ik nauwelijks meer kon lopen en ik snapte niet hoe het kwam... Ik zag als een berg op tegen de overstappen in Brussel-Zuid en Amsterdam en heb gevraagd of ik misschien in de Thalys zou kunnen blijven zitten tot station Duivendrecht. Gelukkig was dit geen probleem. Met nog een overstap in Duivendrecht, belandde ik in Weesp weer in het autootje: nog maar 48 kilometer... Gelukkig, want ik had het helemaal gehad. Mede door de pijn aan mijn voet natuurlijk. Tegen acht uur was ik weer thuis, zonder Haley...