Die nacht kwam er niks en ook vrijdag niet, hoewel Luna 's middags om half 4 ging zoeken naar een geschikte plek en daarna braaf met me mee ging naar de slaapkamer. Ze hijgde af en toe, werd in de nacht heel erg onrustig. Miauwde zelfs hard, maar er kwam niks. Ik ben met haar in de slaapkamer geweest, in de hal, in de woonkamer, weer terug naar de hal en uiteindelijk toch maar de slaapkamer. Ik deed geen oog dicht. Ja...pas in de ochtend.
Als je om 8 uur pas de slaap kunt vatten, is het niet zo gek dat je pas om 11 uur wakker wordt en daarna nog een uurtje dommelt... Toen ik opstond, heb ik mijn man nog verrast met een 's nachts gebrouwen verjaardagstaart en koffie gedronken. Mijn man wees me op wat bloedverlies van Luna... reden om meteen met haar naar de slaapkamer te gaan. Daar kon ze in alle rust bevallen. Er stond een lekkere mand klaar, maar Luna was blijer met de kartonnen doos... Prima, wat zij wil...
Er kwam een vruchtblaas tevoorschijn met enkel een naar achter gestoken staartje... En hoe goed Luna ook haar best deed: het bleef zoals het was. Ik besloot eens te voelen of er misschien een pootje dwars lag of dat het kitten op zijn rug lag, dus met andere woorden: ik moest met een vinger naar binnen. Ik voelde eigenlijk niks... er viel ook niks te draaien, maar er zat ook geen vordering in. Door de vagina met de vinger iets opgerekt te houden en een beetje aan het staartje te trekken (bij een wee) zou het moeten lukken... Dat deed het. Om 14.17 kwam er een zwart katertje ter wereld. Helemaal gezond en met een keurig gewicht: 106 gram.
Na dit eerste wondertje kwamen er aan de lopende band kittens... Tussen 14.17 en 15.54 'schoten' ze eruit. Bij twee zat er zo'n 4 minuten tussen! Ik was de tel kwijt, begon te tellen en schrok er een beetje van: 8!!! De lichtste 59 gram, verder nog 2 onder de 100 gram en verder kittens van 100+....de zwaarste maar liefst 129 gram! Alles zat er aan, alles in orde, maar dus wel een flink gewichtsverschil tussen bepaalde kittens. Ik zou de 3 kleinsten (de laatst geborenen) bijvoeden, gewoon ter ondersteuning.
Mamma Luna was vanaf het begin fantastisch. Het was best een aanslag op haar geweest en dan niet zozeer vanwege de duur van de geboorte, maar wel door het voldragen van 8 kittens. Vandaar haar vele rustperiodes en haar onbeholpen loopje!
Het bijvoeden van de kleintjes ging meteen perfect, maar de 2e dag merkte ik iets gewichtsverlies bij de 3 kleinsten. Bij de zwaarste van de 3 het grootste verlies... Gelukkig niet bij het ieniemienie-meisje... Ik had natuurlijk 's nachts niet gevoerd en kennelijk konden ze het gevecht voor tepels niet winnen van de dikkerds, zodat voedingen van Luna er bij in schoten. Ik ging wat extra voeren, maar dat bleek maandag nog niet genoeg en nu voed ik de kleintjes dus om de 2 à 3 uur. Ook afgelopen nacht hebben ze nog een voeding extra gehad.
Buiten het feit dat 8 stuks best wel een probleem geven qua voeding, doen de kittens het heel goed. Ze zijn fanatiek. Ook mamma doet het goed. Natuurlijk moet ze nog wat 'uitvouwen' na zo'n zware dracht (alle organen lagen in de kreukels), maar ze doet zo haar best en gaat door het vuur voor die kleintjes. Ze doet zich ook uitgebreid tegoed aan de brokjes, tonijn, kittenmelk en Turkse yoghurt :)
De kittens zijn nu 3 dagen oud. Gisteren was er bij de black shaded golden al een oogje los, vandaag zijn de meeste navelstrengetjes er ook af... Ze groeien allemaal. De groten erg snel, de 3 kleintjes doen het wat beschaafder. Zes katertjes, 2 poesjes.... verschillende kleuren, maar daarover toch nog wat vraagtekens (want is het zwart wel zwart?) en aan de vachtlengtes waag ik me nog maar even helemaal niet. Later...