Vox, de trigger

De kerstboom staat al te pronken... Toch al opgetuigd :)

De hummels keken met argusogen naar het opbouwen van de boom, maar kwamen pas echt in actie bij de lichtjes en de slingers. Luciano ging er met een slinger vandoor, achtervolgd door Teckeltje Jazz, gadegeslagen door zus Tutti... Mamma Zsa Zsu liep nieuwsgierig langs en pappa Clarence zat op een stoel en bekeek de boom van top tot teen. Het viel dus mee...

Eenmaal opgetuigd moesten ze er onder natuurlijk... Daarbij komen de laaghangende ballen in beweging, maar zie daar: brave poesjes! Ze zijn onder de boom gaan slapen! Pappa Clarence is de enige die we in de gaten moeten houden. Hij molesteert takken... bijt er in, kauwt er op.

Tjonge... waar ik klauterende katjes en springende belhamels had verwacht hebben we superbrave kerstkittens :) Hoe anders werd het toen Vox haar intrede deed.................

Vox is een kanarie, een groen(bruine) vrouw voor man Bono. Die zit al bijna twee jaar alleen en ik vond het zó zielig. Hij zong de sterren van de hemel, nu misschien minder of helemaal niet meer, maar hij heeft in ieder geval een meisje... Zo denken de katten er ook over: ze hebben dan geen kerstballen die kapot kunnen, maar wel een meisje. Een kanariemeisje... Ze taalden niet of nauwelijks naar Bono, maar Vox wordt beloerd...bespied...gewild.

Ik geloof dat ik Luciano al vijftig keer bij die kooi vandaan heb moeten plukken. Bono kijkt daar niet anders van, maar ik geloof niet dat Vox die gluiperd zo kan waarderen ;)
Ze zal er wel aan wennen en hij ook ;)