Met de kittens gaat het nog steeds heel erg lekker. Zonder obstakels worden ze groter en groter. Heerlijk is dat!
Inmiddels zijn ze 6 weken oud geweest. Dat is een leeftijd waarop ze al aardig vaardig zijn. Ze rennen, duiken, klimmen... Het kleine krabpaaltje is favoriet. Oh...en het Jazz pesten natuurlijk. Vooralsnog gebeurt dat vanachter glas, maar ik verwacht nog deze week eentje die uit het rennetje klimt. Voor ons steeds het teken dat ze dan wel allemaal los kunnen, want kunnen ze zo springen of klimmen dan kunnen ze de "boze, wilde" wereld ook wel aan. En ik vind het van belang dat ze zich vaardig uit de voeten kunnen maken, om welke reden dan ook. Zij bepalen wanneer ze daar aan toe zijn...
De kleintjes ontwikkelen zich behoorlijk. Je ziet ze veranderen. Oh...en ze zijn zo lief! Ze laten zich zo graag even ronddragen en knuffelen... schattig!
Zijn er al nieuwe baasjes langs geweest? Nee, dat nog niet. Er is uit binnen- en buitenland geïnformeerd, maar er zijn nog geen knopen doorgehakt. Dit betekent dus dat ze allemaal nog beschikbaar zijn.
Ik ga de vreetzakjes even van eten voorzien... Tot de volgende keer :)

Inmiddels zijn ze 5 weken oud geweest...
Whiskers (foto) heeft nu uitgevogeld hoe hij vanaf de sisalpaal op het plateautje van de krabpaal kan komen. Bovenop zit hij dan parmantig en vol trots te kijken of iedereen 'm wel ziet :)  Een alleraardigst kereltje is het... Hij is heel gelukkig als je hem even optilt om hem te knuffelen.
Z'n zusje Smoothie is ook al zo'n snoepie. Ze is homozygoot en homozygootjes zien er een beetje uit als Yoda. Klein met grote oren en heel kort haar... Homozygootjes zijn over het algemeen boefjes, heel grappig. Smoothie kan je zo lekker smekend aankijken. Daar smelt je toch meteen van?
Furby, haar zwarte zusje, heeft dat trouwens ook. Komt door die grote ogen, denk ik. Hebben ze van pappa... Furby is een schatje, maar ook heel grappig. Ze kan van die gekke sprongetjes maken als ze speelt. Ze doet veel moeite ook bovenop de klimpaal te komen, maar tot nu toe zonder resultaat.
En dan is er nog Hubby... De enige langhaar in dit nest, diep zwart van kleur. Hij kan rondrennen als een kirrende cavia en weet je helemaal in te palmen met de (nu nog) blauwe kijkers. Voor Hubby is er interesse van ver. We zijn heel benieuwd of hij straks op avontuur mag.
We zijn heel tevreden over dit nest, dat is duidelijk. Ze hebben een fantastische mamma... Heel zorgzaam, fantastisch om te zien. Ze voedt ze natuurlijk nog regelmatig, maar ligt ook vaak op een afstandje van ze te genieten. Ze tolereert alle andere katten in de buurt, maar die laten mamma en kleintjes met rust. De enige die geregeld komt kijken is Luna, maar het gaat haar hoofdzakelijk om het voer. Liz is het om de kleintjes te doen (hoewel ze het vanaf een afstandje bekijkt), maar zij vindt dan ook veel dingen leuk. Gisteravond keek ze nog naar het songfestival...

Ze zijn 3,5 week oud...
Sinds vrijdag slapen ze niet meer in onze slaapkamer maar in het rennetje in de woonkamer. De eerste nacht heb ik voor de zekerheid ook in de woonkamer geslapen, op de bank...zodat ik in zou kunnen grijpen als de andere katten zich vervelend zouden opdringen. Maar rust, want er gebeurde niks.
Er veranderde sowieso veel, want sinds donderdag snoepte kleine Smoothie vlees met een "sausje" van kittenmelk. De anderen hielden het bij de superheerlijke melk van mamma, maar Smoothie at van 2 walletjes ;) Zaterdag waren ook de anderen ineens om, grappig zoals dat gaat...
Vandaag (zondag) konden ze ook ineens vrij goed lopen en Hubby (foto) hing zowaar al in de baby-krabpaal. Bij het zitplateau kon hij niet verder, maar anders.....
Ik vind het geweldig om te zien hoe ze van hulpeloze 'kroketjes' veranderen in kleine ondernemende boefjes. Ook vind ik het mooi te zien hoe mamma en de rest van de familie (ook hondje Jazz) met elkaar omgaan. Zo komen oma Zsa Zsu en tante Luna af en toe even in de ren kijken, maar blijft pappa op veilige afstand van mamma Tutti. Totaal onnodig, want van Tutti mag iedereen komen kijken, maar hij houdt het voor zichzelf op veilig. Liz is nieuwsgierig maar heeft ook groot respect voor Tutti. Dit kan ik me nog wel een beetje voorstellen want de benjamin mocht tijdens de dracht al niet veel...
We zijn helemaal happy, dat is zeker. Het gaat erg goed en de kleintjes ontwikkelen zich prima. Ze zijn bovendien mega-schattig!