Blog Archives - Selkirk Rex Cattery - Fair and Square

Koud, de katten doen 'ren je rot'

11/30/2010

Het vriest... Er ligt zelfs een dun laagje sneeuw. Binnen is het alleen aangenaam te houden met de verwarming op bijna 21 graden, de luchtvochtigheid is behoorlijk gedaald. Over de vloer tocht het... Kortom: het is gewoon koud!
De kattekinderen hebben een flinke bontjas, maar toch zou je denken dat ze in hun hempie lopen: ze rennen en vliegen, springen en duikelen. De kanaries en de boom... ze zien het niet meer. Dat elkaar na rennen is véééél leuker! Alsof ze aan 'ren je rot' zijn begonnen! Het tv-programma is al lang van de buis verdwenen maar beleeft zijn rivival in Huize Bax :)
Zo nu en dan zie je Jazz... verder ligt hij ver weg gedoken in zijn slaapzak. Heerlijk warm... Hij heeft groot gelijk. Het vriest en vriesweer is niks voor laagbenige Teckeltjes.
Ik denk dat ik zijn voorbeeld maar 's ga volgen: lekker onder de wol.

Vox, de trigger

11/26/2010

De kerstboom staat al te pronken... Toch al opgetuigd :)

De hummels keken met argusogen naar het opbouwen van de boom, maar kwamen pas echt in actie bij de lichtjes en de slingers. Luciano ging er met een slinger vandoor, achtervolgd door Teckeltje Jazz, gadegeslagen door zus Tutti... Mamma Zsa Zsu liep nieuwsgierig langs en pappa Clarence zat op een stoel en bekeek de boom van top tot teen. Het viel dus mee...

Eenmaal opgetuigd moesten ze er onder natuurlijk... Daarbij komen de laaghangende ballen in beweging, maar zie daar: brave poesjes! Ze zijn onder de boom gaan slapen! Pappa Clarence is de enige die we in de gaten moeten houden. Hij molesteert takken... bijt er in, kauwt er op.

Tjonge... waar ik klauterende katjes en springende belhamels had verwacht hebben we superbrave kerstkittens :) Hoe anders werd het toen Vox haar intrede deed.................

Vox is een kanarie, een groen(bruine) vrouw voor man Bono. Die zit al bijna twee jaar alleen en ik vond het zó zielig. Hij zong de sterren van de hemel, nu misschien minder of helemaal niet meer, maar hij heeft in ieder geval een meisje... Zo denken de katten er ook over: ze hebben dan geen kerstballen die kapot kunnen, maar wel een meisje. Een kanariemeisje... Ze taalden niet of nauwelijks naar Bono, maar Vox wordt beloerd...bespied...gewild.

Ik geloof dat ik Luciano al vijftig keer bij die kooi vandaan heb moeten plukken. Bono kijkt daar niet anders van, maar ik geloof niet dat Vox die gluiperd zo kan waarderen ;)
Ze zal er wel aan wennen en hij ook ;)

Kerst opvoeding

11/24/2010

Nog een maandje... dan is het Kerst en aangezien ik een enorme Kerstfreak ben, zijn de voorbereidingen hier al lang begonnen. Had ook een beetje te maken met het vertrek van een aantal kittens, hoor... Afleiding, zullen we maar zeggen ;)

Enfin, er staan/liggen/hangen dus al kerstversieringen in het huis en dat glitterspul is een trigger voor katten. Ik heb het gemerkt met het tafelstuk: een Marokkaanse schaal met een bessentak en Tillandsia (schrijf ik het zo goed?), (kunst)kerstballen, een stukje parelketting en 3 windlichtjes op een hoge voet. Luciano en Clarence mepten tegen de besjes en Tutti wilde er met de Tillandsia vandoor...

Op zulke momenten stuur je bij. Bij Clarence is gemopper afdoende, maar de kleintjes zijn daar niet van onder de indruk en die moeten dus fysiek worden verplaatst. Hardnekkig zijn ze, ha ha, maar uiteindelijk - na een keer of vier weggehaald te zijn - leggen ze er zich voor even bij neer. Luciano begint aan de plantenbak en Tutti vindt de nieuwe luchtreiniger erg interessant... Weer bijsturen dus :)

Aankomend weekend plaats ik de boom. Ja ja, ik weet het: érg vroeg :), maar hier staat de boom altijd op 1 december en dan gaan de lichtjes na Sinterklaas aan. Ik vrees een druk weekend, want de ukkies zien zo'n glitterwonder voor het eerst. Voor de zekerheid zal ik 'm met draad vastzetten... En dan maar kijken hoe vaak ik ze moet verplaatsen. Ach ja, kerst opvoeding hoort erbij ;)

Evaluatie en planning

11/20/2010

Als alle kittens gezond zijn verhuisd of gaan verhuizen denk je eens na over hoe het is gegaan... Moet het de volgende keer anders? Of gaat het zo naar wens?
Zo liet ik ook mijn gedachten gaan over dit eerste Fair and Square-nestje...

Tevreden? Ja, absoluut. Er waren geen problemen, alleen met de confrontatie kittens/Jazz zijn we - denk ik - wat te voorzichtig geweest. Die confrontatie kan de volgende keer vroeger, al zullen we het wel weer aan de kittens zelf over laten. Die evaluatie was dus zo gepiept, ha ha! Daarna denk je al snel na over wat komen gaat. Wat doen we in 2011?

In 2011 willen we Zsa Zsu en Clarence opnieuw laten testen en zal ook Tutti worden getest. Als het allemaal gezond en wel blijkt te zijn, hopen we in de 2e helft van het jaar opnieuw een nestje te krijgen van Zsa Zsu. De pappa zal natuurlijk onze Clarence zijn. En Tutti? Tutti mag eerst lekker groeien, spelen, krols worden en dan zien we wel verder. Ik heb al wel een prachtige dekkater op het oog ;)

Verder hopen we dat we in 2011 een langharige dame mogen begroeten, als tweede vriendinnetje voor Clarence. Dat hadden we graag wat eerder gezien, maar helaas... alle mogelijke kandidates verhuisden naar andere baasjes. Het is nu wachten op de schone dame...

Het is stil in huis...

11/16/2010

Vanochtend liepen de oudjes Spirit en Joy met me mee naar beneden. Joy had zowaar boven geslapen... Opmerkelijk, want toen het wat drukker was met kittens vond ze dat 10x niks. Joy houdt niet van kittens, ze houdt eigenlijk nergens van...alleen van rust, niet teveel heisa en het buitenleven. Spirit en Joy wilden naar buiten.

Op tafel zaten Clarence en Zsa Zsu, heel lief naast elkaar. Zoon Luciano zat op de ene stoel, dochter Tutti lag heerlijk gestrekt op de andere. Om mijn voeten dartelde Teckeltje Jazz... Tja en dat was het dan. Opvallend dat het met 3 kittens minder bijna een rusthuis lijkt. Ik merkte het al met het rondje kattenbakken: praktisch geen keuteltjes. Het is stil in huis...

Met de uitgevlogen kittens gaat het gelukkig erg goed. Nessy was na een halve dag al een vrije vogel, had al kennis gemaakt met zijn huisgenoten en zocht zijn baasjes regelmatig op voor een knuffel. Hij sliep op de buik van zijn nieuwe vrouwtje... Choo Choo kwam na een dag ook al uit haar schulp gekropen, zat zich te poetsen op de bank en had al kennisgemaakt met de oude poes en één van de honden. En maar spinnen bij het aaien! En Figaro had het na 1 uurtje onder de bank ook wel door dat het goed zat, viel er daarna op in slaap en denderde 's avonds spelend door het huis... Hè gelukkig!! Dat geeft mij een wat rustiger gevoel over het vertrek, want het zijn toch "mijn kindjes" waar ik me 3 maanden lang intensief mee heb bemoeid. Je gunt ze het allerbeste...

Luciano en Tutti moeten een beetje aan de stilte wennen. Ze slapen veel, eten wat minder, zijn constant in onze buurt te vinden. Ze hoeven maar te kicken of er staat een paps of mams in de buurt, die lijken beschermender te zijn dan ooit. Zo van 'no way, zij niet!!', alsof ze ze willen behoeden voor een kidnapping in een reiskoffer.

Het is stil in huis... Ik stort me op de kerstversiering.

Een blikopener voor Figaro

11/14/2010

En zo is er ook een nieuwe blikopener voor Figaro!
Heel erg tof...

Nadat ik weigerde hem te verkopen aan een aspirant-fokster uit Nederland, was er sprake van dat hij naar de Duitse cattery zou gaan als Luciano maar 1 balletje zou hebben. Maar... Luciano heeft keurig twee balletjes en dus was er toch geen nieuwe blikopener voor Figaro....... Het leek er dus op dat Figaro hier wat langer zou blijven, daar hadden wij ons ook al op ingesteld.

Niet dus... Ineens was er een telefoontje van Age Schokker uit Emmeloord. Hij viel voor de blauwe kater met de oranje ogen en na een persoonlijke ontmoeting was het duidelijk: die twee gaan hun leven delen. Prima... vlakbij... Ik hoop dat ze veel lol gaan hebben samen.

Voor Figaro prachtig... ook hij een liefdevol thuis. Voor ons een afsluiting van een fantastische periode: alle kittens hebben een warm mandje gevonden.

Ook Choo Choo verhuisd...

11/14/2010

Weer een lievelingetje gevlogen... Ach, dat doet weer zeer hoor. Het meiske dat ik zo graag had gehouden, maar dan wel samen met Tutti... Toen er moest worden gekozen omdat ik anders iets te snel loop met mijn cattery, werd zij het niet en waarom niet? Omdat ze op Clarence lijkt. Die is prachtig maar hier scharrelt dus al een blauwe langharige en ik wilde toen Zsa Zsu hier kwam wonen al een point... het werd dus Tutti, maar dat maakt het vertrek van de kleine er niet gemakkelijker op.

Gisteren werd ze al door me in de watten gelegd, vanochtend werd ze extra geknuffeld en vanmiddag was er die laatste knuffel. Op zo'n moment houd ik me dan nog wel goed, maar daarna komen er toch de tranen. In de tijd dat ik honden fokte, lang geleden, kostte het vertrek van de allerlaatste pup me al net zoveel moeite als de allereerste pup die me in die 10 jaar verliet en dat heb ik nu weer....ik weet het zeker.

Ik hoop dat Choo Choo snel gewend is bij haar nieuwe baasjes in haar nieuwe omgeving met weer nieuwe viervoetige huisgenootjes... Ik denk het wel, als het maar aan haar wordt overgelaten, maar ik heb daar alle vertrouwen in. Choo Choo krijgt fantastische baasjes, zeker weten!

Dag Nessy...

11/13/2010

Als je met fokken van honden of katten begint, weet je dat ze je ooit zullen verlaten. Je weet het en je probeert je er op voor te bereiden, maar op de dag zelf valt het je altijd weer zwaar. Zo ook vandaag, want N' Espresso ging verhuizen naar de familie Richter in Duitsland.

Bij mij waren er 's ochtends al tranen toen ik de kittenbox naar beneden bracht en het koopcontract uitdraaide. Edwin kreeg het vooral te kwaad toen pappa Clarence, broertje Figaro en Teckeltje Jazz als het ware afscheid van Nessy kwamen nemen. Ja, het is niet niks... na 3 maanden intensieve verzorging afscheid nemen van zo'n hummeltje...

Daarnet is er gebeld door het nieuwe baasje van Nessy... Hij was de hele rit naar Duitsland stil en toen ze de reiskoffer openden, stapte hij eruit en vond het allemaal wel prima. Heerlijk relaxt begint hij aan zijn nieuwe avontuur. Heel fijn om dat te horen!

Nessy gaat bij de familie Richter een mooi leven tegemoet. Daar zijn we zeker van! Ik hoop dat hij hun veel liefde en plezier geeft, vast wel...

Dag Nessy... je bent een prachtkereltje. We hebben ontzettend van je genoten, good luck!

De socialisatie

11/10/2010

De kleintjes zijn 13 weken oud. Ze mogen moeder verlaten... Wat een pracht nest is het geweest!
Van de geboorte tot nu: geen problemen met de gezondheid en we durven te stellen dat ze ook een prima socialisatie hebben gehad.

De socialisatie... Zo belangrijk... We hebben er erg veel tijd in gestopt. Muziek, het geluid van machines en apparaten, kletterende pannen, rammelende metalen hekjes, chagrijnige oude poezen, een onstuimig hondje en wat al niet meer... Ze kennen het en zijn er niet of nauwelijks van onder de indruk. Alleen die stofzuiger... dat vinden ze nog steeds een gek ding. Niet als hij zwijgt, want dan springen ze er rustig op, maar zodra je 'm aanzet zijn ze foetsie :)

Socialisatie is meer dan het wennen aan geluiden. Het betekent ook contact met mensen en niet alleen met mensen van het eigen clubje, maar ook met vreemden. Die contacten waren er vanaf de eerste week. Tutti, Luciano, Figaro, Choo Choo en Nessy houden van mensen en zo hoort het.

De socialisatie gaat verder, het stopt niet bij week 13. Zo wacht een nieuwe uitdaging: de stap in de wijde wereld. Het wennen aan nieuwe baasjes, huisgenootjes en een ander thuis...
De basis is goed... nu is het aan de nieuwe baasjes.

Kerst... de boom

11/7/2010

Tot vorig jaar oktober woonden hier drie volwassen katten en een hondje: Joy, Spirit & Blues én Jazz. Geen van dit kwartet taalde ook maar naar de kerstboom en andere versiering zo in de donkere dagen. Blues, onze Siamees, lag altijd ónder de kerstboom. Heerlijk op het sneeuwtapijtje... Dat was zijn plek en van niemand anders. Het ging hem alleen om de spot, want zelfs de laaghangende kerstballen liet hij ongemoeid.

Na de dood van Blues kwam Zsa Zsu bij ons wonen, twee dagen voor de kerst. Zij bleef echter de eerste weken buiten de woonkamer scharrelen. Weinig last van wilde taferelen dus. De afgelopen twee jaar stond er trouwens een piepklein boompje, maar alle kerstversiering was nog veilig... 't Is nu 2010, alles is anders, dus wat nu?

Na Zsa Zsu kwam Clarence en met hem nog vijf kleintjes, waarvan er zeker twee nog hier wonen als het huis wordt versierd... Ik had dus maar besloten dit jaar in ieder geval geen boom neer te zetten. Ik ben dol op kerst en alles er om heen, dus dat was een enorme grote stap voor me ;) En ik was nog maar nét aan dat idee gewend toen.................

Wat er gebeurde? Ik won een complete kerstboom: een prachtige kunstboom van alles voorzien. Lichtjes, ballen, een piek, slingers en een sneeuwtapijtje voor rond de voet.... Na een gewonnen krabpaal een gewonnen kerstboom... Ja hoor....heb ik dat! Oké, dat moet dan kennelijk zo zijn en dus wordt die boom geplaatst.

Ik zit nu al uit te vogelen waar ik hem zet en hoe ik ervoor zorg dat hij niet kan vallen ;) Want met vier katjes die het niet gewend zijn en graag spelen + een hondje dat ook nog wel eens de boel op stelten zet is het echt de kat(ten) op het spek binden. Maar oké... we wagen het erop. Toch een boom dus en stiekem, stiekem ben ik heel erg blij!