Hoewel de kittens van Clarence en Zsa Zsu ons aardig bezighouden met hun fratsen, is het genieten geblazen! Ze zijn nu 12 weken oud geweest en dan is er geen houden meer aan, ha ha!
Het gaat erg goed met ze... Ze lopen nu overal en dat is een grote ontdekkingsreis. Krabpaal tot in de nok, tafels, stoelen, banken, plantenbakken en dat met alles erop of erin moeten worden bekeken en getest. Huisgenoten moeten worden ingeschat... Het is gewoon één groot feest. We proberen ze zo goed mogelijk bij te sturen, maar echt opvoeden...dat gaat ons niet lukken.
Nog een paar weekjes...

De kleintjes van Baggio en Luna, zoals al eerder beschreven in onze ogen iets te vroeg geboren (we houden er niet van meerdere nesten tegelijk te hebben), doen het werkelijk fantastisch! Het waren bij de geboorte al flinke kittens en dat heeft zich doorgezet. Inmiddels loopt One Foot Hopper tegen de 200 gram en zijn broers en zusje zitten daar al flink overheen. Ze zijn heel erg tevreden, liggen spinnend te drinken bij hun oh zo zorgzame mamma.
Petje af voor Luna!!
Welke kleuren ze hebben is voor ons een beetje een raadsel. We zien wat we zien, maar mogelijk is het wat anders dat we krijgen... Bij de geboorte riep ik "Blue golden!!", althans...bij 2 van de 3, maar ze oogden daarna blue silver. Toch zie je de kleur veranderen... we wachten dus maar rustig af. Meiske is in ieder geval golden en Hopper is blue. Weten we toch iets zeker ;)
De eerste foto's staan nu ook op deze site. Onder "Kittens" vind je de banner naar de individuele foto's per week. Zowel die van Zsa Zsu's babies als die van Luna.

Tjonge, wat is het ontzettend heet! Ik heb met arme Luna te doen, die het overdag niet goed uit kan houden in de kattenkamer...ondanks een open raam en een flink draaiende ventilator. Niet zo gek, want beneden (de koelste plek in ons huis) wijst de thermometer bijna 30 graden aan.

Ondanks de warmte gaan de kleintjes lekker. Hopper was bij de geboorte (donderdag) 94 gram en nu is hij 128 gram. Broertjes Mo Mo (van 122 naar 160 gram) en Jo Jo (van 106 naar 149 gram), maar ook zusje Bling Bling (van 116 naar 146 gram) doen het al even goed. Zeker als je bedenkt dat ze de eerste dag in gewicht gelijk bleven en Bling Bling zelfs 5 gram afviel! Het zijn pittige kittens!

De kittens van Zsa Zsu ook trouwens... Ha ha, dat zijn kleine terroristjes aan het worden! Ze halen vanalles uit. Je bent gewoon blij als ze even slapen :) Maar goed, nog even en dan kunnen ze al verhuizen. Ook Melua heeft haar huisje gevonden! Dat is erg snel, zo na het eerdere gedoe. Gelukkig, want ze is een fraaie en erg lieve dame die een leuke, enthousiaste baas verdient. En die krijgt ze!, maar hierover later meer.

Ik ga weer eens boven kijken... Je kunt er gewoon geen genoeg van krijgen!

Het gaat heel goed met de allerkleinsten... Luna is een zorgzame moeder, die het helaas wel wat warm heeft met deze temperaturen. Het raam staat op een kier en de ventilator staat aan... Het maakt het in de kattenkamer iets dragelijker. Luna mag door de hitte regelmatig even naar beneden, waar ze verkoeling kan zoeken. Ik help haar dan een beetje door de kittens te voeden, wat trouwens fantastisch gaat. Tepel of speentje, het lijkt ze niet zoveel uit te maken...
Vandaag kregen ze allemaal een naam. Zoals gezegd is het eerstgeboren kitten (blauw, mogelijk homozygoot) genoemd naar de geboorteperikelen: One Foot Hopper... Nummer 2, het stevig gekrulde blue silver shaded katertje, heeft de naam MacFlurry Mo Mo gekregen. Het blue silver tabby blotched katertje heet Jazz Up Jo Jo en het enige poesje in dit nest draagt de naam Daddy's Bling Bling...pappa's juweeltje met haar golden tabby vachtje.
Kort zal het dus Hopper, Mo Mo, Jo Jo en Bling Bling zijn...

Toen Clarence was gecastreerd, hebben we zijn dochters Luna en Tutti geen pil meer gegeven. Die pil slikken is helemaal niet zo gezond en wij gingen ervan uit dat jongeling Baggio toch nog niet zou dekken. Tja... Tutti liet hij inderdaad met rust, maar Luna werd zijn grote liefde en die liefde is gisteren bezegeld met 4 prachtige kleintjes! Iets eerder dan we eigenlijk wilden, want de ukkies van Clarence en Zsa Zsu zijn nog niet verhuisd, maar goed... Ze zijn meer dan welkom :)

Luna was erg rustig, leek precies te weten wat er komen ging en wist ook waar dat zou zijn: in de werpkist waarin ze zelf werd geboren. De eerste kondigde zich om 20.20 aan met één voetje. Nog niks om je zorgen om te maken, maar dat enkele voetje werd een enkel beentje. Persweeën deden niks...er volgde geen tweede voetje. Integendeel... Het voetje voelde koud en bewoog niet, maar ja... dood kitten of niet: het moet er uit. Ik besloot te helpen en stopte een vinger naast het pootje in Luna's vagina. Zo hoopte ik een eventueel gekromd pootje te kunnen rechten. Kennelijk gebeurde dat ook, want terwijl mijn vinger er nog in zat, kwam er een perswee en volgde het tweede achterpootje met een lijfje. Ik meende leven te zien en dan is er haast geboden als je vermoedt dat het vlies weg is. Bij de eerstvolgende perswee trok ik voorzichtig aan het kitten en met een schreeuw van Luna kwam een blauw ventje ter wereld. Hij zat vol met slijm, leek stijf en ook zijn pootjes leken bewegingloos... Ik heb hem bevrijd van nageboorte, zijn bekje en neus schoongemaakt, hem 'uitgeslingerd' (in een handdoek van boven naar beneden zwaaiend om slijm uit zijn longen te verwijderen) en hem stevig opgewreven. Met een vinger onder zijn voetjes merkte ik dat hij wel gevoel in zijn beentjes had: hij kromde zijn teentjes... Hij ademde snel en bewoog niet echt vlotjes, dus was het afwachten...

Nummer 2 en 3 kwamen er redelijk vlot achteraan en werden zonder problemen geboren. Luna knabbelde nu zelf de navelstrengen door en at de nageboortes op. Deze kittens zijn, net als nummer 1, katertjes. Blue silver shaded en blue silver tabby blotched... Ze gingen hun broertje vergezellen in een mandje met warme kruik. Behoorlijk beweeglijk, dit in tegenstelling tot het blauwe katertje.

Een uur na het derde kitten kwam een poesje op de wereld. Een fraaie dame: black golden tabby. Ook dit ging zonder problemen. Omdat Luna hijgde en het er op leek dat er nog een kitten geboren zou worden, ging zij haar broertjes gezelschap houden. Ze werden allemaal met een voederspuitje gevoerd en dat ging prima. Ze dronken meteen erg goed, ook de kleine(re) blauwe man.

Toen bleek dat er toch geen vijfde kitten kwam, heb ik de werpkist verschoond en konden de kleintjes lekker bij mamma liggen. Die was zó trots! Meteen heel zorgzaam. Omdat ze net nog door mij werden gevoed, zochten ze geen tepel maar sliepen lekker tegen hun moeder aan. Ik dronk beneden nog snel een kop koffie, middernacht of niet... Daarna dook ik ook mijn bedje in, naast de werpkist.

Luna had me vanochtend om 7 uur alweer wakker. Ze wilde even de kattenkamer uit, beneden een frisse neus halen. Prima... zo kon ik rustig even de kittens nakijken. Ze lagen lekker vredig te slapen. Het blauwe kereltje deed het ook prima. Een hele geruststelling na zo'n zware start... Hij krijgt in ieder geval 'One Foot' in zijn naam verwerkt :)

Net de kittens gewogen en de groei zit er al in. Prachtig... Laten we het zo houden! Luna, meid, fantastisch gedaan!!

Het gaat fantastisch met alle katjes... Melua nam van de week het voortouw en klom uit de kittenren en dat is voor ons een teken dat ze eraan toe zijn de wijde wereld te verkennen. De ren werd geopend en daar gingen ze.... Al helemaal vertrouwd met Jazz, want die hadden ze al wekenlang vanachter glas kunnen inschatten, liepen ze vrij door kamer, keuken en halletje... Meteen ook op tafel, stoelen, bank en in de grote krabpaal. Lizzy zelfs tot aan het plafond. De enige die niks in de gaten had, was de slapende Bliss. Ha ha, die keek heel gek toen ze wakker werd en iedereen gevlogen was. Toen ging ze maar snel zelf op onderzoek uit.

Het gaat snel richting 6 september... De datum dat de kleintjes mogen verhuizen. Ik weet nu al dat we ze weer vreselijk gaan missen, want het geeft heel wat leven in de brouwerij. Nou ja, in dit geval vliegen ze niet allemaal uit. Lizzy blijft natuurlijk hier en Melua is weer beschikbaar, dus voor haar moeten we nog een nieuw baasje zoeken.

De optie, die weken geleden op Melua is genomen, is vervallen. Althans: ik heb in dit geval de knoop doorgehakt, want een  poesje nog langer in optie houden, dat vind ik ten opzichte van die kleine niet  fair. Inmiddels is ze 10 weken oud geweest, met 14 weken is het niet duidelijker  dan nu, en haar in optie houden tot nà het wisselen is voor ons geen optie. Zij verdient na 14 weken een fijn nieuw baasje.

We gaan nog even van ze genieten...