Selkirk Rex Cattery - Fair and Square
  • Home
  • De Selkirk Rex
  • Onze Selkirk Rex katten
  • Kittens
  • Vorige nesten
  • Nieuws
  • Herplaatsing
  • Foto's
  • Video's
  • In memoriam
  • Links
  • Contact

Cooper & Co

10/22/2011

1 Comment

 
Picture
Kleine Cooper is alweer meer dan een maand bij ons... tijd voor een update over het kereltje.

We kunnen al beginnen met te zeggen dat hij er helemaal bij hoort. De dames hadden iets meer moeite met hem dan de heren Haley (toen nog) en Clarence, maar het was snel opgelost. Tutti, de surrogaatmoeder van Luna en Haley, adopteerde het miauwende kereltje er na een paar dagen maar snel bij en Didi had eigenlijk al vanaf het begin een zwak voor hem, dus dat was ook geen probleem. Zsa Zsu accepteert elke nieuwkomer moeiteloos, spendeert er gewoon geen aandacht aan, maar jongste dochter Luna had er wel moeite mee... Ze vond het een griezel, blies op hem, gromde zelfs, terwijl ze normaal toch erg lief is. Maar goed, een week verder en ook dat was voorbij. Bij de heren was hij na een dag al erg welkom. Cooper lijkt zelfs een beetje een adoptiekind van Clarence, want die geeft hem af en toe vaderlijke likjes... Omdat Cooper in Duitsland al een hondje was gewend, had hij ook geen problemen met de wat opdringerige Jazz. Al met al een snel geslaagde introductie...

Bij ons voelde hij zich na thuiskomst meteen thuis. Dat hadden we niet verwacht, want in Duitsland ging hij er zowel op zaterdag als zondag vandoor. Hij wilde niet dat we hem aanraakten en ook niet dat we naar hem keken. Wég was hij, zoef..... Hij vond ons niks, hij vond de transportkoffer niks en de auto nog veel minder.... Oeps, en dan moet je nog zo'n 9 uur rijden.... Maar goed, met een afgedekte bak werd hij stil en bleef rustig tot we thuis waren, waar hij ons dus verraste met gespin en aanhankelijkheid. En zo is hij gebleven.

Cooper is een lief kereltje. Hij komt geregeld even langs voor aandacht en die aandacht eist hij miauwend op. Alleraardigst... Is hij niet bij ons in de buurt dan kun je hem vinden op één van de krabpalen óf in het buitenrennetje, want ook dat vindt hij genieten. Eén onhebbelijkheid: hij springt op de glasplaat van het kleine aquarium... Dat vissie-kijken is nu nog geen probleem, maar straks als hij een kilootje of vijf weegt wél. Vandaar dat hij zo'n 30x per dag van die bak wordt gevist.

We zijn blij met onze nieuwe aanwinst! Een oprecht bedankt voor Monika Neumeister, die ons de kleine kerel toevertrouwde...en ook voor Lianne Pons die ons in 2010 Clarence toevertrouwde. We passen goed op beide heren, dat is beloofd!
1 Comment

Haley is verhuisd...

10/9/2011

0 Comments

 
Picture
Zaterdag 8 oktober zijn Haley en ik op pad gegaan naar Parijs. Daar wachtte zijn nieuwe baas: Olivier Defrêne uit Saugon... Het was een trip die begon om kwart over vijf in de ochtend.

Om 6.53 zou onze Benelux Intercity vertrekken vanaf Amsterdam Centraal, maar helaas... er ontstond een veiligheidsdefect waardoor de trein niet meer ging rijden. Pas een uur later konden we met een andere trein richting Brussel-Zuid. Dan baal je... Daar sta je met kat in transportkoffer op het koude perron. Gelukkig had ik de warme hoes van onze eigen Varikennel meegenomen.

Haley gedroeg zich in de trein rustig. Hij was wel een beetje onder de indruk, maar hij hield het onder controle. Het deurtje van zijn transportkoffer stond geregeld even open en ook zat hij op schoot. Zelfs een hapje eten ging er nog in. Alleen die kattenbak.... daar had hij even geen zin in.

Met een overstap in Brussel-Zuid gingen we met de Thalys naar Parijs. Onze ticket was omgeboekt naar een latere trein. Geen gegarandeerde zitplaats, maar gelukkig was er ruimte zat in de eerste klas.

Om half een arriveerden we op station Paris-Nord, waar we Olivier ontmoetten. Met hem dronk ik een kop koffie en regelde ik de papieren, waarna hij Haley meenam. Och jee... m'n manneke.... In de trein had ik al afscheid genomen met een dikke knuffel. Het ga je goed, vent....

Ik moest nog wat wachten op station Paris-Nord en dat vond ik niet erg fijn. Ik ben wel 40x aangeschoten voor geld en niet zozeer door mensen die het nodig hebben, want hen geef ik graag wat. De oplossing: vertellen dat je net bent gerold en geen geld hebt. En nu spreek ik geen Frans maar dàt kan ik dus wel in het Frans vertellen, ha ha. Een erfenisje van mijn werk bij NS Internationaal...

Terug had ik heel veel last van mijn rechtervoet. Het werd zo erg dat ik nauwelijks meer kon lopen en ik snapte niet hoe het kwam... Ik zag als een berg op tegen de overstappen in Brussel-Zuid en Amsterdam en heb gevraagd of ik misschien in de Thalys zou kunnen blijven zitten tot station Duivendrecht. Gelukkig was dit geen probleem. Met nog een overstap in Duivendrecht, belandde ik in Weesp weer in het autootje: nog maar 48 kilometer... Gelukkig, want ik had het helemaal gehad. Mede door de pijn aan mijn voet natuurlijk. Tegen acht uur was ik weer thuis, zonder Haley...
0 Comments

Clarence en Didi

10/4/2011

0 Comments

 
Picture
Het was dit jaar de bedoeling twee poezen te laten dekken: Zsa Zsu en Tutti. Zsa Zsu heeft een prachtig nestje op de wereld gezet, maar onze plannen met Tutti (zij zou gedekt worden door een langharige Brit) liepen anders. Omdat ze zo raar reageerde op de pil wilden we haar dekking uitstellen. Maar goed ook, want het dametje is sindsdien niet meer krols geweest... Tutti was niet klaar voor het moederschap vonden we, Didi is dat wél. En daarom vroegen we alvast toestemming voor de paring van Clarence met Didi (dit moet omdat het Selkirk x Brit betreft), dat deden we nog voor ze ook maar 1x krols was geweest...

De toestemming liet, in onze ogen, vrij lang op zich wachten. Reden zelfs om over te stappen naar een andere vereniging... Maar goed, vorige week lag de toestemming in de bus. Alsof Didi het had gehoord werd ze direct daarna goed krols. Een keer eerder al kort en een klein beetje, maar nu overduidelijk! Clarence was niet meer uit haar buurt te slaan, maar moest het voorzichtig aanpakken want Didi is een forse, oersterke dame en op momenten nog best fel ook.

Vandaag hebben we een goede paring van de twee tortelduifjes gezien (en gehoord!). Aan haar geluiden te horen wil ze hem vermoorden, maar het hoort erbij :)  Over een week of drie zullen we zien of het onze mooie vent is gelukt dit wilde katje te overwinnen ;)  Als dat zo is, kunnen we rond Sinterklaas kleintjes verwachten. We hopen het...
0 Comments

Druk bezocht

10/2/2011

0 Comments

 
Picture
Een buitenverblijf... Het zou zo mooi zijn. In eerste instantie wilden we het dakterras catproof maken. Helemaal afgeschermd, een kattenluik in de deur en voilà, maar het is er niet van gekomen. Het is er namelijk veel te heet óf veel te winderig. Heel erg jammer natuurlijk, want we gunnen onze katten een frisse neus en ze hadden daar een heel ruime plek gehad van 5 bij 2,5 meter. In onze piepkleine achtertuin is helaas geen ruimte voor een ren, dus moesten we verzinnen hoe we het dan aan zouden pakken. Vorig jaar vonden we een oplossing waar vooral kater Clarence erg blij mee was: in de achtertuin hebben we een grote kippen/konijnenren (140 cm hoog, met huisje) als kattenren. De katten kunnen erin via het kattenluik en een tunnel...

In het begin was het kater Clarence die er regelmatig vertoefde. Dan lag hij in de deuropening van het huisje, z'n voorpoten relaxt op de loopplank. Als een koning lag hij van daaruit zijn koninkrijk te overzien... Zsa Zsu waagde zich ook zo nu en dan in de ren, gewoon om wat te spacen op vliegjes. En toen Tutti wat groter groeide vond ook zij het een prettig verblijf. Ze zat er vaak tot 's avonds laat. De kleine ren was dus wel een succes.

Het succes van de kippenren is nu een groot succes. Toen Cooper kwam, nog maar twee weken geleden, verkende hij de tweede dag al de ren. Hij kende het kattenluik en was zo nieuwsgierig wat zich bij ons buiten afspeelde... Hij bleek ook fan van het huisje en ging precies zo liggen als koning Clarence :)
Cooper's voorbeeld deed Luna volgen en zo zijn er nu vijf fans van de frisse neus. Het is een komen en gaan door het kattenluik. En na vijf 'schapen' zullen Didi en Haley ook nog wel volgen, want zij staan aandachtig te kijken en Haley heeft al aan het luik zitten rammelen.

Zo zie je dat een kleine, simpele oplossing al voor heel veel plezier kan zorgen in een kattenleven.
Voor ons minder fraai misschien, maar dat maakt niet uit. Zij vinden het geweldig... Heerlijk toch?
0 Comments

    Archives

    January 2018
    October 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    April 2017
    February 2017
    March 2016
    February 2016
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    March 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011
    November 2011
    October 2011
    September 2011
    August 2011
    July 2011
    June 2011
    May 2011
    April 2011
    March 2011
    February 2011
    January 2011
    December 2010
    November 2010
    October 2010
    September 2010
    August 2010
    July 2010
    June 2010
    May 2010
    March 2010
    February 2010
    January 2010

    RSS Feed

Powered by Create your own unique website with customizable templates.