Ah.... zo schattig, de dikke bolletjes van Leica :) 

Inmiddels zijn ze 3 weken oud en het gaat geweldig goed met ze. Ze liggen lekker in de werpkist bij mamma Leica, hoewel ze nu interesse krijgen voor de wereld búiten die veilige plek. Wiggle (foto) tuurt regelmatig naar buiten door het uitgezaagde kattenkopje aan de zijkant van de werpkist. Nog even en dan klimmen ze eruit. Als dat gebeurt, kun je beter de zijkant neerklappen om ervoor te zorgen dat ze ook weer terug kunnen naar de veiligheid... 

Al sinds de geboorte is de deur tussen kraamkamer en woonkamer open. Normaal gesproken bleef die een of twee weken gesloten, maar Leica is zo makkelijk in de omgang en bovendien laten alle katten - behalve Leica's oudere dochter Fish - mamma en kittens met rust. Pappa Cobber komt heel soms kort buurten en Fish ligt er wel eens bij, maar de anderen.... die blijven weg en hebben enorm respect voor Leica. Toen ze eerst binnenkwam was dat anders, maar sinds de geboorte van haar 1ste nestje hoort ze er helemaal bij. 

Ik voer de kleintjes 2 of 3 keer per dag een beetje kittenmelk, gewoon voor de zekerheid. Ik heb namelijk idee dat de melkgift van Leica wat wisselt. De kleintjes genieten ervan en raken zo heel erg goed gewend aan mensenhanden. Inmiddels hebben ze ook tanden, dus kunnen we binnenkort wel beginnen met een zacht maaltje. 

Nu begint ook de tijd dat geïnteresseerde mensen komen kijken of er een leuk kitten voor ze bij zit. Veelal gebeurt dit ook op afstand via foto's en mail, zeker uit het buitenland. Het eerste bezoek is al geweest.

Het is ook de tijd dat ik moet na gaan denken over het vroeg castreren... Kittens niet bestemd voor de fok krijgen weliswaar een aantekening op hun stamboom, maar er zijn genoeg mensen die zonder stamboom gaan fokken en hierop heb je nauwelijks controle. Een beetje, maar dan is het al te laat en ontdek je het door aangeboden kittens op Marktplaats of zo... Niet iedereen is eerlijk... Komt iemand langs die wel heel veel vragen stelt over fokken en er ook al de nodige inside informatie over heeft, dan gaan bij mij wel belletjes rinkelen, dat wel. Het is helaas niet waterdicht hè? Nu zijn dit allemaal katertjes, dus ik ga diep nadenken over de aanpak.

Als fokker maak je een planning voor een volgend jaar of zelfs voor een langere termijn, maar je houdt altijd in je achterhoofd dat die plannen wel eens in het water kunnen vallen. Zo hadden we voor dit jaar nesten in gedachten rond maart/april en in de zomer, maar het eerste nest leek rond februari te komen en van een andere moederpoes dan die ineens op 31 januari kittens kreeg! 
Ja...goed gelezen: we hebben ineens kittens!
Geen dekking noch een dracht meegekregen, maar manlief hoorde een kitten schreeuwen en wekte mij: Leica was moeder geworden.
Gauw het kitten warm gewreven, want het lag op de vloer in de kattenkamer, terwijl mamma zich al weer prepareerde voor kitten nummer 2.
Zwaar onder de griep moet je dan de knop omzetten en helpen...
Hoewel dat helpen reuze meeviel, want Leica regelde alles zelf en beviel vlot. Ze lag in een kattenhuisje te bevallen. Ik zorgde voor een warme veilige plek voor ná de bevalling: de eigenlijke werpkist. Weegschaal, papier, pen, doeken... het werd allemaal snel bij elkaar gezocht.
Leica kreeg om de 20 minuten een kleintje, in totaal 3 katertjes. Een rode straight (recht haar dus), een rode gekrulde en een creme straight. De eerste 2 boven de 100 gram, de laatste iets kleiner maar toch nog 87 gram. Heel netjes en de heren gingen meteen op zoek naar een tepel. 
En Leica is weer oplettend en verzorgend zoals de vorige keer... ze doet het geweldig. De vorige keer had ze niet genoeg melk voor de 5-ling, dus het was even opletten met deze 3. Het ziet er naar uit dat het ook met de melk goed zit, want de heertjes zijn aangekomen. Nog niet heel veel, maar dat is normaal. Ze teren eerst nog op de voeding uit de moederkoek.
We gaan de komende tijd lekker genieten...