Op het moment van schrijven zit hij in een reisbox op weg naar Herzfelde in Duitsland. Hij krijgt vreselijk lieve baasjes, dat hebben we gemerkt. Hij krijgt het daar heel goed, maar jee... wat valt me dit zwaar. Ons, moet ik zeggen, want ook Edwin vindt het heel erg dat Luciano nu is verhuisd.
Hadden we hem zelf kunnen houden? Nee. Ik heb allerlei scenario's bedacht, maar de enige mogelijkheid zou zijn geweest Luciano te laten castreren. Zonde van zo'n mooie homozygote kater, want ik denk dat hij voor heel mooie en gezonde nakomelingen kan zorgen. En daarnaast wil ik verder met de cattery en wonen we niet zo heel groot... De knoop is dus doorgehakt: Luciano moest verhuizen. We hadden toekomstige baasjes voor het uitkiezen, want voor deze "alien" waren zes liefhebbers. De keus viel op Arite Barde. Zij zal - als Luciano gezond en wel uitgroeit - met hem fokken. Luciano mag bij haar en haar man gewoon vrij rondwandelen, zoals zijn vader Clarence dat bij ons doet. Dat was ook een voorwaarde...
Mijn tranen blijven komen... Ik heb om alle katjes gehuild, maar niet in bijzijn van de nieuwe baasjes en niet zo vaak en lang als bij Luciano. Het kan zijn omdat hij hier langer is gebleven, maar groter is de kans dat het komt omdat Luciano wel héél erg speciaal is.
Ik ga m'n tranen drogen, aan iets anders denken...