Voor de veiligheid en een goede nachtrust was het de bedoeling dat de bench zou worden dicht geritst, maar dit is mislukt. Didi ging als een bezetene krabben om er uit te komen... Bench dus maar weer open, op hoop van zegen. Bij het uitstappen moet ze over mijn matras met dekbed, dus ik hoopte wakker te worden als ze zou gaan slepen. Een wekker zette ik maar niet... Dat bleek ook niet nodig, want ik werd automatisch om de twee uur wakker, gluurde even in de werpkist om de kittens te tellen en dan sliep ik weer vrolijk verder. Maf hoor...zo'n ingebouwde klok ;)
Didi is wel een paar keer uit de bench geweest, maar ging dan op de kist liggen dommelen om bij een paar kikken van de kleintjes meteen weer in de bench te gaan liggen. Dat deed ze heel goed. Ze heeft haar baby's keurig in de bench laten liggen. Ook daarnet, na mijn taxirit, lagen ze nog keurig op de plek waar ze horen. Kennelijk wilde Didi een nog meer beschutte plek, misschien ook wat kleiner dan de werpkist. Zou kunnen, je hoort het wel eens vaker. Hoe dan ook, we hopen dat ze het slepen defenitief achter zich heeft gelaten.
Met de kittens gaat het trouwens erg goed. Ze liggen tevreden warm op een hoopje, soms hoor je ze spinnen. Nu gaan de haartjes ook groeien... Net nog even gekeken: het zijn toch echt vier poesjes en één katertje. Vandaag ga ik ze dus namen geven.
Omdat mamma Didi net toch even naar beneden wilde, heb ik kort de deur geopend en kwamen alle anderen voorzichtig een kijkje nemen. Ook Tutti was nu van de partij en zij heeft een hele poos op mijn matras gezeten om de kleintjes uitvoerig te bestuderen. Och jee, ze heeft weer een stel pleegkinderen straks...ha ha! Didi vindt bezoek trouwens erg gezellig, die kwam er wat later gezellig bij. Toen alle poezels uitgesnuffeld waren, loodste ik ze weer naar buiten en ging de deur weer toe. Mamma Didi ging haar kindertjes voeden.... rust.