Ze zijn nog een maandje hier... Dinky, Britt en Willy hebben al nieuwe baasjes gevonden. Tippy blijft na lang wikken en wegen (en vele discussies) bij ons wonen. Ons zorgenkindje wat geen zorgenkindje meer is... Dus alleen voor de kleine, oh zo lieve en mooie Lulu zoeken we nog een baasje. Er rust een optie op haar en ze is zaterdagavond bewonderd, maar ze is nog niet gereserveerd. Het is dus even afwachten of Lulu ook haar gouden mandje heeft gevonden. Moet zeggen: het meiske zit me niet in de weg :) Ik ben helemaal gek op dit snoesje, want dat is ze. Lulu komt zo vaak een knuffeltje halen en ligt geregeld op schoot, zó lief...
Ach, je zou ze toch allemaal houden zeg... maar goed: dat kan niet. Als je begint met fokken weet je dat ze (bijna) allemaal zullen uitvliegen. Zelfs volwassen poezen en katers zul je soms moeten herplaatsen... Kan niet anders als je wilt blijven fokken en de groep harmonieus wilt houden. Af en toe moet dus die knop om.
Ik kijk nog eens naar de kleintjes... Willy zit naast me op een stoel, hij poetst z'n staartje. Dinky zit parmantig in de keuken te kijken, Lulu en Tippy liggen samen op een stoel en Britt beklimt de hoge krabpaal. 't Is tijd om te slapen. Heerlijk, zo'n leventje als kat. Maar ook: heerlijk, zo'n leven mét kat.