Woensdag 30 mei j.l., iets voor zessen in de middag, begon het allemaal: Zsa Zsu lag in het holletje van de nieuwe krabpaal in de kattenren. Baggio naast haar en die zag ik vreemd kijken... Hij wilde het holletje uit, want dikke Zsa Zsu blokkeerde de hele boel. Uiteindelijk lukte het hem... Ik bekeek het allemaal vanuit de woonkamer en keek wat langer om Zsa Zsu te kunnen bekijken. Jeetje..... die zag ik persen! Dus ik snel naar buiten, de ren in en Zsa Zsu uit het hol getrokken. Madam wilde niet, wilde ook niet door het kattenluik en dus droeg ik haar buitenom naar binnen. Je zag al een blaasje door de vagina naar buiten steken. Ze spinde en liet zich rustig naar de kattenkamer dragen. Snel onderleggers in de werpkist gelegd, poes er bovenop en een paar minuten later was het bingo: een zwart gekruld katertje zag het levenslicht.
Door de ervaring met de vorige nesten had ik zoiets van: vanavond rond tienen zijn we klaar, maar helaas... Na het eerste kitten had Zsa Zsu af en toe weeën, die een kitten naar het geboortekanaal moeten brengen maar verder bleef het rustig. Het was de 31e, om 00.35 precies dat er weer wat actie kwam. Vijf minuten later was ze er: een duidelijk kortharig point-poesje. Ik moest aan de snorharen zien dat ze gekruld was. Net zoals bij Luciano en Tiff... Alles prima in orde, met mamma en kittens. Ook het drinken uit het pipetje met speen ging heel goed. Niks om je zorgen over te maken...
Ik hoopte nog dat er schot in de bevalling zou komen, maar mijn wens werd geen werkelijkheid. Sterker nog: ik ging me om 1 uur 's middags zorgen maken. Wilde de dierenarts bellen, want ik weet dat er 8 uur tussen kittens kan zitten maar meer dan 12 uur leek me erg veel. De dierenarts had lunchpauze. Ik moest een half uurtje wachten en in dat half uur kwam er weer schot in de zaak en kwam een prachtig chocoladekleurig poesje ter wereld. Mamma in orde, kitten in orde en dat was voor mij het teken niet te stressen. Zo zou de bevalling nu eenmaal gaan.
Het was wachten geblazen met om de 2 uur een paar pipetjes melk voor de kleintjes. Ondertussen mamma maar aaien en masseren... Kwart over 8 's avonds kwam kitten nummer 4. Opnieuw een chocoladekleurig poesje... Door aan Zsa Zsu's buik te voelen wist ik dat het nog een lange zit zou worden. Zeker weten nog 2 kittens... En inderdaad: om 01.20 in de nacht lag Zsa Zsu er heerlijk rustig bij en was er nog geen teken van een naderende geboorte. Af en toe weeën en duidelijk opschuivende kittens.... Maar goed, ik ben na de voeding gaan slapen. Zou toch 2 uur later weer wakker moeten worden voor opnieuw een voeding...
Ik sliep door de wekker... Werd ineens wakker door jeuzelende kittens. Ik schrok er van! Ineens zag ik in de werpkist 3 kittens liggen.... Jeetje, had ze ze bij zich genomen! Ze hoorden in de transportkoffer, maar ja....die stond open en ze kon ze er zo uitplukken natuurlijk. Ineens zag ik: een blauwe! Kan niet, hadden we nog niet en een blik in de transportkoffer maakte het duidelijk: het was een nieuweling. Ik tellen... Er was nóg een nieuweling!! En ja, naast het blauwe katertje was er nog een chocolade bijgekomen. Ook een katertje. Die was nog nat en de nageboorte was nog niet helemaal opgegeten. Tussen 01.20 uur en 04.20 was Zsa Zsu dus druk bezig geweest.... Ik had niet de indruk dat ze al bij mamma hadden gedronken, dus ik heb ze snel in de transportkoffer gelegd.
En zo heb je dus 6 kittens met 3 verschillende geboortedata! Reden van de langgerekte geboorte? Geen idee, alles verliep verder normaal. Ze nam gewoon alle tijd, zo zie je maar dat het niet altijd volgens het boekje verloopt. De kittens hadden bij de geboorte ook een pracht gewicht: de lichtste was 99 gram, de zwaarste 127 gram. Tot vanavond een uur of 10 mag ik ze nog flessen, althans de laatste 2. De anderen drinken inmiddels lekker bij mamma en ze doen het prima. Pappa Clarence heeft ook al uitgebreid met ze kennisgemaakt...