Van links naar rechts zie je Hubby, Furby, Smoothie en Whiskers... ons tuig. Ja, met recht!
Inmiddels zijn ze 11 weken oud geweest en dan schieten ze ineens in de groei. Er "schiet" iets mee en dat is hun gedrag. Ineens is helemaal niets meer veilig en krijgen ze sloopneigingen. We hebben dan ook de "bonsai" moeten verplaatsen. Die staat nu niet meer op de rieten mand in de serre maar is een etage hoger gezet: op de oude trapnaaimachine. Alles uit de buurt gehaald, want niets mag als opstapje dienen om toch bij die plant te komen. Er zijn namelijk al 2 takjes af omdat de kleintjes het nodig vonden naar de takken te springen om eraan te bungelen.... Oeps...
Ze hebben ook de laptops en toetsenborden ontdekt... Whiskers krijgt het elke keer voor elkaar een of ander bestandje te laten draaien. Of hij zet ineens de radio aan. Eigenlijk heel grappig, maar al die grapjes van ze kunnen ook erg lastig zijn.
Als ze dit soort streken uit gaan halen, is het bijna tijd te verhuizen. Ze zijn klaar voor nieuwe uitdagingen.
Volgende week krijgen ze hun enting en chip. Whiskers en Furby zijn dan (na nog een paar daagjes wachten ivm een eventuele reactie op de enting) klaar om de koffertjes te pakken. Een week later mag Hubby nog even terug voor de Rabiës-enting. Daarna kunnen we zijn vlucht naar Canada gaan regelen. Het betekent dat we over zo'n 2 à 3 weken nog maar 1 "terroristje" over hebben.
Denk niet dat we ze zo graag zien vertrekken, hoor... Want het mag misschien erg mopperig klinken, maar we zijn dol op ze en genieten elke dag van ze. Al die "rottigheid" hoort er bij, ze groeien er gezond groot van.
Inmiddels zijn ze 11 weken oud geweest en dan schieten ze ineens in de groei. Er "schiet" iets mee en dat is hun gedrag. Ineens is helemaal niets meer veilig en krijgen ze sloopneigingen. We hebben dan ook de "bonsai" moeten verplaatsen. Die staat nu niet meer op de rieten mand in de serre maar is een etage hoger gezet: op de oude trapnaaimachine. Alles uit de buurt gehaald, want niets mag als opstapje dienen om toch bij die plant te komen. Er zijn namelijk al 2 takjes af omdat de kleintjes het nodig vonden naar de takken te springen om eraan te bungelen.... Oeps...
Ze hebben ook de laptops en toetsenborden ontdekt... Whiskers krijgt het elke keer voor elkaar een of ander bestandje te laten draaien. Of hij zet ineens de radio aan. Eigenlijk heel grappig, maar al die grapjes van ze kunnen ook erg lastig zijn.
Als ze dit soort streken uit gaan halen, is het bijna tijd te verhuizen. Ze zijn klaar voor nieuwe uitdagingen.
Volgende week krijgen ze hun enting en chip. Whiskers en Furby zijn dan (na nog een paar daagjes wachten ivm een eventuele reactie op de enting) klaar om de koffertjes te pakken. Een week later mag Hubby nog even terug voor de Rabiës-enting. Daarna kunnen we zijn vlucht naar Canada gaan regelen. Het betekent dat we over zo'n 2 à 3 weken nog maar 1 "terroristje" over hebben.
Denk niet dat we ze zo graag zien vertrekken, hoor... Want het mag misschien erg mopperig klinken, maar we zijn dol op ze en genieten elke dag van ze. Al die "rottigheid" hoort er bij, ze groeien er gezond groot van.
RSS Feed