Zaterdag, om kwart voor drie in de ochtend, zijn we in het autootje gestapt om naar Bernsgrün te rijden. Dochter Manon paste op poezen en hond. Zij moest Jazz nog kalmeren omdat hij toch écht meewilde :) Hij ging immers altijd mee? Sneu... dit keer moest hij thuisblijven.
Het was een lange reis, maar met veel pauzes ging het redelijk...ondanks de heel korte nacht. Half een arriveerden we. Benieuwd naar onze Edmund...
Edmund was prachtig, de moeder, broertjes en zusje ook, maar Edmund wilde helemaal niks van ons weten. Het was juist zijn broertje Kuno die meteen kennismaakte en liep te spinnen. Oh jee...
De volgende ochtend waren we uitgenodigd voor het ontbijt. Er stond een tafel vol lekkere dingen. We zijn geen grote eters maar we hebben het ons heerlijk laten smaken. Na nog wat filmen mocht Edmund zijn transportbox verkennen. Hij vond ons niks, hij vond die bak niks... Hij voelde gewoon aan dat er iets groots stond te gebeuren.
Na Monika te hebben bedankt voor de gastvrijheid vertrokken we tegen tien uur in de ochtend richting huis. Edmund miauwde, wilde de bak uit, maar na 10 minuten ging hij liggen. Heel af en toe hoorde je een zacht miauwen... Hij was het er nog niet helemaal mee eens. We hadden al besloten weinig pauze te nemen, om zo de terugreis minder lang te laten duren. Veel beter... Zo waren we om kwart over zes al thuis.
Edmund, in de auto omgedoopt tot Cooper, hebben we in de kattenkamer gebracht. Deurtje van de box open en daar kwam hij... De kleine man ging meteen op onderzoek uit, plaste op de kattenbak en wilde nu ineens wél geaaid worden. Daarbij liep hij luid te spinnen :) Een uurtje later mocht hij kennismaken met dochter Manon en ook die begroette hij hartelijk. Daarna Luna en Haley, maar die vonden Cooper maar een eng mannetje... Vanaf een afstandje zaten ze hem hoogstverbaasd te observeren. Ondanks hun lichtelijke afkeer hebben we de dame en heer in dezelfde kamer laten slapen.
Vanochtend hebben we de deur van de kattenkamer open gezet. Luna en Haley renden meteen naar beneden. Cooper werd met argusogen bekeken door de anderen, Cooper gromde vanuit zijn teennagels maar bleef vrij dapper rondlopen. Bij Clarence werd hij een beetje te macho en kreeg één tik. Een tik zonder nagels, genoeg om te laten zien wie hier toch echt de baas is: Clarence.
Inmiddels is de kleine man al beneden geweest, heeft al in de woonkamer gestaan. Hij heeft ontdekt dat hier ook een hond woont en dat deed hem besluiten toch maar even de woonkamer over te slaan :) Met ons is hij al dikke vrienden, hij speelt... hij spint... Met zijn andere huisgenootjes duurt het iets langer, maar het is een manneke hoor... Leuk contact met zijn soortgenoten kan nooit ver weg zijn.
Insider Edmund (oftewel Cooper) is een zoon van Insider Tristan en Alexa of Indiansun. Hij is black silver shaded.
Monika, danke für den wunderbaren Kerl!